ความอดทนเป็นคุณสมบัติของผู้นำที่ดี

นักบริหารหรือผู้นำ ถือว่าเป็นบุคคลพิเศษ เป็นบุคคลที่มีความสามารถเหนือกว่าคนทั่วไป เขาจึงถูกเลือกให้เป็นผู้นำเป็นนักบริหาร แน่นอนการเหนือกว่าคนทั่วไปเมื่อมีภารกิจหน้าที่ ที่ต้องไปทำ ไปแก้ปัญหาผู้นำ นักบริหารจึงปฏิเสธไม่ได้ อย่างไรก็ต้องไป ครั้งหนึ่งผู้เขียนได้รับการแต่งตั้งให้ไปปฏิบัติหน้าที่ ที่จังหวัดหนึ่ง ถือว่าเป็นจังหวัดที่มีบริบทแวดล้อมเอื้อต่อการทำงานดีมาก ทำงานสนุกสนาน ความสามัคคี ความร่วมมือมีสูง ที่จังหวัดนี้แปลกพอเข้าสู่ฤดูหนาวเดือนธันวาคมต้องป่วยทุกปี กว่าจะปรับตัวได้รู้ตัวก็ป่วยไปแล้ว สาเหตุของการป่วย เพราะมีกลิ่นขยะซึ่งคงมีสารพิษปนเปื้อนมาด้วย พัดมาจากทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ผ่านที่ทำงานผ่านบ้านพักร่างกายได้รับกลิ่นพิษโดยไม่ตั้งใจ ลมหนาวก็ไม่เคยเปลี่ยนทิศ
เหตุการณ์เช่นนี้เป็นตัวแปรเกินเป็นตัวแปรแทรกซ้อน(Extraneous variable) นักบริหาร ผู้นำจะทำอย่างไร....... ผู้นำคงต้องอดทน การทนต่อความลำบากตรากตรำเป็นมงคลชีวิต ที่ 27 ในมงคล 38 ทั้งปรับตัว เตรียมความพร้อมของร่างกาย ผ่อนสั้นผ่อนยาว และรับทุกข์กรรมร่วมกัน ในฐานะการเป็นประชากรของประเทศที่กำลังพัฒนา การจัดการด้านสิ่งแวดล้อมยังไม่ดีพอ

คุณค่าคำครู

ลุงหวังแกเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านดนตรีไทย สามารถทำเครื่องดนตรีไทยได้หลายชนิด เช่นขลุ่ย ระนาด ซอแต่ที่ลุงหวังถนัดมากๆเห็นจะเป็น อังกะลุง ลุงหวังออกแบบอังกะลุงให้สามารถเล่นได้ด้วยนักดนตรีเพียงคนเดียวและตั้งชื่อว่า”อังกะลุงราว” สิ่งที่ลุงหวังภูมิใจที่สุดในชีวิตคือการได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารีเพื่อถวายอังกะลุงราวที่ตนประดิษฐ์ วันก่อนเราแวะไปเยี่ยมลุงหวัง...พูดคุยตามภาษาคุ้นเคยกันตอนหนึ่งของการเสวนา..ลุงหวังพูดว่า”อาจารย์ผมนี้นะคิดถึงคำครูตลอดมา..ครูดนตรีท่านสอนผมว่า...ลูกเอยตลอดชีวิตการทำเครื่องดนตรีคำคำหนึ่งที่พูดไม่ได้คือคำ ..ช่างแม่มัน...ถ้าพูดคำนี้เมื่อไรชีวิตการเป็นนักดนตรีจบกัน”ผมปฏิบัติตามคำสอนของครูมาตลอด..ทำให้ผมผลิตผลงานด้วยความตั้งใจ ใส่ใจ เครื่องดนตรีที่ลูกค้านำไปใช้ทุกชิ้นต้องมีคุณภาพ เสียงได้มาตรฐาน ทุกวันนี้ชีวิตผมครอบครัวรวมทั้งลูกๆมีรายได้จากดนตรีไทยเป็นหลักก็เพราะ”คำครู”

อะไรคือไก่ในสุ่ม

คำว่า “ไก่ในสุ่ม” ถูกนำมาใช้ในการเปรียบเทียบกับกลุ่มบุคคล ที่มีลักษณะแสดงออกคล้ายพฤติกรรมตามธรรมชาติของการขังไก่หลายตัวไว้ในสุ่มเดียวกัน ไก่มักจิกตีกันมีแผลตามใบหน้าและหัวของไก่ทุกตัว ผู้คนที่มาซื้อก็ไม่ซื้อไก่ที่มีแผล เพราะดูน่ารังเกียจ ถึงซื้อไปก็นำไปฆ่าไม่นำไปเป็นพ่อแม่พันธุ์
ในองค์กรหนึ่ง ๆ มีคนหมู่มากอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน ทำมาหากินในที่แห่งเดียวกัน เหมือนไก่ที่อยู่ในสุ่มเดียวกัน ถ้าไม่รัก ไม่สามัคคีกัน คอยนินทาว่าร้ายกล่าวหากัน ค้นหาสิ่งผิดพลาดของกันและกัน มาพูดมาขยายก็เหมือนประจานแผลเป็นบนหน้าบนหัว เช่นไก่ในสุ่มนั่นแหละ สุดท้ายไม่มีใครชอบ ไม่มีใครดู
ความเป็นจริงแล้วเรามีสุ่มเป็นที่อาศัย เรามีเพื่อนอยู่ด้วยกัน เราค้นหาความดีของกันและกัน ลืมความผิดพลาดเริ่มต้นใหม่ ให้อภัยซึ่งกันและกัน หากเป็นเช่นนี้ใครพบเห็นต่างสรรเสริญชื่นชม เออ..ม้าคอกนี้ฝีเท้าจัดจ้านจัง...น่าจะนำไปเป็นพ่อแม่พันธุ์เป็นคอกตัวอย่างเป็น Best Practice ได้นะ

การจัดการความขัดแย้ง

ทุกแห่งหนเมื่อมีคนก็มีความขัดแย้ง แม้ตัวเราเพียงคนเดียวยังขัดแย้งในความคิด จะคิดดีหรือคิดร้าย จะทำดีหรือทำชั่ว แต่โชคดีที่มันอยู่ในตัวเรา เราจึงสามารถจัดการมันได้
หากความชัดแย้งนั้นเริ่มจากคนสองคนขึ้นไปละ จะจัดการอย่างไรจึงจะทำให้กลุ่มคนนั้นอยู่อย่างมีสุขได้ มีแนวทางจัดการความขัดแย้งอยู่สองแนวทางลองพิจารณาดูนะ
แนวทางแรก ต่างหันหลังให้กัน เดินจากกันไป เดินไป เดินไป ไม่ต้องพบเจอกันอีกเลยในชาตินี้ วิธีนี้ความขัดแย้งถูกทิ้งไว้ ไม่พูด ไม่จำ ไม่ใส่ใจ..อย่างไรก็ตามมนุษย์เป็นสัตว์สังคมต้องมีเพื่อนแนวทางนี้คงใช้ได้ชั่วคราว
แนวทางที่สอง ต่างหันหน้าเข้าหากัน พูดคุย ออมชอม ลดคนละหน่อย ให้คนละนิด คิดสร้างสรรค์แบ่งปันซึ่งกันและกัน มีความรักและความเมตตาเป็นตัวเชื่อม ความขัดแย้งกลับกลายเป็นมิตรภาพได้จากการได้พูดคุยกัน
มีผู้กล่าวว่า “โลกเรากลม เมื่อหันหน้าเดินเข้าหากันเพียงเดินไม่กี่ก้าวก็สามารถจับมือกันได้แล้ว แต่ถ้าหันหลังให้กันต้องเดินทางรอบโลกจึงจะกลับมาเจอกันอีกมันนานเกินไปกว่าจะได้พูดคุย”ท่านว่าจริงไหม