Wednesday, February 16, 2011

เพื่อนที่แสนดี

มีประโยคอยู่ประโยคหนึ่ง ที่นักบริหารชอบพูดกันเสมอ ๆ ประโยคนั้นคือ “นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อนยากที่จะขึ้นสู่ที่สูงได้” ฟังดูดีนะ เป็นคำกล่าวเตือนการกระทำของเราให้มองรอบ ๆ ตัว ช่วยเหลือแบ่งปันแลกเปลี่ยนกันบ้าง การมีเพื่อนเป็นพันธมิตรกันอาจช่วยกันได้ ดูแต่ราชสีห์กับหนูในนิทานอีสป หนูยังกัดเชือกให้ราชสีห์ที่ติดบ่วงแร้วได้ในยามคับขัน
วันนั้นบ่ายแก่ๆเดินทางกลับจากภาคใต้ขับรถผ่านกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เห็นโปสเตอร์ขนาดใหญ่ เสนอว่ากุยบุรีเป็นซาฟารีประเทศไทย แต่กลับนึกอยากไปค้างคืนที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานซักหนึ่งคืน ไปดูผีเสื้อ ดูนก ผ่อนตัวเองจากงานหนักที่ทำมาเกือบตลอดชีวิตใกล้เกษียณแล้ว นึกถึงหัวหน้าอุทยานแห่งชาติตาพระยาที่เคยทำงานร่วมกันด้านสิ่งแวดล้อม โทรศัพท์ไปถึงเขา บอกว่าอยากพักค้างที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจานซักหนึ่งคืน เขาติดต่อประสานงานให้ เมื่อมาถึงแก่งกระจานได้รับการต้อนรับอย่างดียิ่ง ทั้งบ้านพัก ทั้งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง มีความสุขอยู่กับเจ้านกแซงแซวสีเทานกอพยพฤดูหนาว นกกระรางหัวขวานบินไปเป็นคู่ กระรอกหลากสีวิ่งไล่กันไปมาตามกิ่งไม้ เจ้ากระเล็น(กระรอกขนาดจิ๋ว) ก็อวดลวดลายบนหลัง ผีเสื้อหางติ่งนางระเวง บินอวดโฉมบินช้า ๆ ยามใกล้ค่ำ นี่ถ้าเราเป็นพวก “นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อน” ก็คงไม่ได้รับโอกาสดี เช่นนี้ เรามีเพื่อนดีเราต้องตอบแทนความดีของเพื่อน ด้วยการเป็นเพื่อนเป็นกัลยาณมิตรให้เพื่อนในทุกโอกาสเมื่อเพื่อนต้องการ